Het begin van het leven: (van Ghalil Gibran)
En een vrouw die haar kindje aan haar boezem drukte, zei
Spreek tot ons over kinderen en hij zeide:
Je kinderen zijn je kinderen niet
Ze zijn de zonen en dochteren van ’s levens hunkering naar zichzelf
Ze komen door je, maar ze zijn niet van je
en hoewel ze bij je zijn, behoren ze je niet toe.
Je moogt hen geven van je liefde, maar niet van je gedachten
want zij hebben hun eigen gedachten.
je moogt hun lichamen huisvesten, maar niet hun zielen,
want hun zielen toeven in het huis van morgen dat je niet bezoeken kunt, zelfs niet in je dromen.
Je moogt proberen hun gelijk te worden,
maar tracht hen niet aan je gelijk te maken
want het leven gaat niet terug, noch blijft het dralen bij gisteren
Jullie zijn de bogen, waarmee je kinderen als levende pijlen worden weggeschoten.
De boogschutter ziet het doel op de weg van het oneindige
en hij buigt zich met zijn kracht, opdat zijn pijlen snel en ver zullen vliegen
Laat het gebogen worden door de hand van de boogschutter
een vreugde voor je zijn: want zoals hij de vliegende pijl lief heeft,
zo mint hij ook de boog die standvastig is.
—————
HJR
Joanne 